Սղոցում է հոգիս խորունկ ցավն այս կրկին.
Մի պտղունց մասունք է` երազով շաղախված,
Մի բուռ ազգ հինավուրց, որի ծեծված գլխին
Լինել-չլինելու հարցականն է կախված:
Այրեր, ում ցավոք, վստահել եմ Հայրենիքս,
Սփյուռքահայեր, ում կարոտած սրտի համար իզուր եմ լացել,
Զորականներ, ում զորությունը փողի ու փոխանի մեջ է,
Քաղաքական գործիչներ, որոնք լոկ իրենց քաղաքի հայրերն են:
Իմ Արարատ, թույլ տուր այսօր ես էլ երգեմ սիրուս մասին,
Գիտե՜մ, շատ են քեզ գովերգել՝ քո հանճարեղ որդիքն անգին,
Բայց, դե, ես էլ քո զավակն եմ, թեկուզ այնքան ո՛չ փառունակ,
Եվ իրավունք ունեմ, հարկավ, երգեմ սիրուս մասին անհագ։
Առակը (առ ակն՝ աչքի առաջ) բարոյախոսական բնույթի գրական ստեղծագործություն է, որտեղ այլաբանության միջոցով ներկայացվում, ծաղրվում և քննադատության են ենթարկվում մարդկանց արածները։
Մեր ներկա կյանքում ամենից շատ արծարծվող հարցերից մեկն այն է, թե ուժային աշխարհում և ուրիշների շահ-ուժային դաշտում մենք ինչքանո՞վ կարող ենք ազդել մեր ճակատագրի ու մեզ հետ կատարվող ամեն ինչի վրա...